Op dinsdag 22 oktober bezoekt schrijfster Margje Woodrow ons JTC. Zij gaat in gesprek over boeken, over lezen en schrijven met al onze M2 en H2 leerlingen.
Margje is een onderwijsvrouw die zicht nu helemaal gericht heeft op het schrijven van jeugdboeken. Spannende jeugdboeken die graag gelezen worden door onze (tweedejaars)leerlingen.
Van 10 uur tot half 2 zal zij in groepen van ruim 50 leerlingen een lezing geven en vooral met de leerlingen proberen in gesprek te raken over lezen.
10.00u M2B en H2B
11.00u H2C en M2A
11.45u H2A en M2C
13.00u H2E, H2D en M2D
Uit Wikipedia:
Margje Woodrow (15 april 1975) is een Nederlandse schrijfster van jeugdthrillers voor jongeren. Haar boeken zijn in 2018 en 2019 genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury. In 2019 zal zij een bijdrage leveren aan de gratis bundel voor de Boekenweek voor Jongeren.
Bibliografie:
2019: Buitenspel
2018: Snitch
2017: Verwoest
2015: Kater
2014: Geraakt
2013: Examendeal
Zij schrijft op haar site
https://www.margjewoodrow.nl/over-mij/ :
Het triggert mij dat er afschuwelijke dingen kunnen gebeuren, zonder dat er van tevoren opzet in het spel is. Er wordt niet altijd nagedacht of je iets beter wel of niet kunt doen. Je doet het gewoon: impulsief en in een split second. Of omdat iemand je overrulet.
Maar ben je meteen in-en inslecht als de gevolgen van je actie dramatisch zijn? Ik denk van niet. Geoff en ik hebben het er weleens over. Hij is strafrechtadvocaat. Het is zijn vak om mensen die de fout ingaan bij te staan in het strafproces. En het komt vaak voor dat het niet vanuit een slechte bedoeling fout is gegaan of uit de hand gelopen. Ook ik heb keuzes gemaakt die niet heel handig uitpakten. Oké, ik heb nooit iets strafbaars gedaan, maar toch… ik heb nog steeds (ook al is het meer dan twintig jaar geleden) spijt dat ik een proefwerk van mijn vaders bureau jatte. In eerste instantie dacht ik dat het mijn redding was. Maar de buikpijn en het schuldgevoel dat ik eraan overhield overstemde alles.
Deze actie inspireerde mij om mijn eerste boek Examendeal te schrijven. In Kater gebruikte ik een feest dat ik ooit zelf gaf. (Wat ik beter niet had kunnen doen) Bij mij liep het aardig uit de hand, in het boek des te meer. Verwoest heb ik geschreven n.a.v. Stuk TV en Streetlab. Met mijn laatste groep 8 keek ik hier regelmatig naar. (Een beetje stiekem, want op school hoor je eigenlijk programma’s van Schooltv te kijken). Maar goed, ik was meteen fan. Zo supergrappig! Ik wilde er iets mee en ik vroeg me af: wat als de dares, de opdrachten heel spooky, creepy en naar zijn. Wat dan? Snitch gaat over een stukgelopen vriendschap. Kun je iemand vergeven? Zou je iemand kunnen helpen die afschuwelijk is geweest tegen jou? Of denk je dan: wie de bal kaatst, kan hem terugverwachten?
Buitenspel ben ik nu aan het schrijven. Ik heb het gevoel dat dit het gaafste boek tot nu toe gaat worden. En weer speelt een gemaakte keuze een rol. Jimmy heeft iets gedaan waar hij ongelooflijk veel spijt van heeft. Onder druk, dat wel. Maar toch: is het terug te draaien? In dit boek schrijf ik voor de eerste keer vanuit een meisje (Nynke) én een jongen (Jimmy). Ze wisselen elkaar af in het verhaal. Verliefd als ze zijn, worstelen ze ook met geheimen. Voor anderen, maar ook voor elkaar.
Ik houd alles wat er om mij heen gebeurt goed in de gaten. Of ik nou in de trein zit, door het bos wandel of in de supermarkt sta, mijn voelsprieten zijn altijd actief. Nu ik boeken schrijf, staan mijn zintuigen helemaal op scherp. Als leerkracht heb ik natuurlijk veel meegemaakt. Verdrietige, mooie, vervelende, grappige, aandoenlijke, feestelijke en pijnlijke dingen. De leerlingen deelden met mij en elkaar lief en leed. Ik hoorde, zag en wist een heleboel. Ik heb veel verschillende karakters leren kennen. Deze ervaring gebruik ik in mijn boeken. Niet letterlijk natuurlijk, want al mijn personages zijn verzonnen.